Nowe badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu St Andrews i Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego w Wiedniu ujawniły, że szympansy mają ludzką skłonność do niezamierzonej synchronizacji kroków podczas chodzenia obok siebie.
Chociaż wiadomo już, że szympansy mogą koordynować swoje działania, gdy dążą do celu, np. ciągnąc za sznurek, aby uwolnić jedzenie, znacznie mniej wiadomo o ich skłonności do spontanicznej koordynacji.
Badanie prowadzone przez dr Manon Schweinfurth, wykładowcę w School of Psychology and Neuroscience w St Andrews i opublikowane w czasopiśmie Current Biology dzisiaj (czwartek 20 października), zarejestrowało zachowanie chodzenia szympansów w Chimfunshi Wildlife Orphanage Trust, sanktuarium w Zambii, w różnych warunkach. Szympansy były obserwowane, gdy szły same lub gdy szły obok innych.
Naukowcy zaobserwowali, że szympansy wykazują niezamierzoną synchronizację w swoich krokach, gdy idą obok siebie, co sugeruje, że silna skłonność człowieka do koordynowania prostych działań jest wspólna z naszym najbliższym krewnym naczelnym, a zatem może być cechą przodków.
Dr Schweinfurth powiedział: „Ludzie świadomie planują i koordynują działania z innymi podczas gier sportowych, tańców grupowych, zespołów muzycznych lub działań wojskowych. Ale jest to również część naszego codziennego życia – jak wspólne noszenie przedmiotów lub ubieranie dziecka. Sugeruje się, że wspólne działania są kluczowe dla naszego sukcesu jako gatunku, ponieważ znacznie więcej można osiągnąć razem niż w pojedynkę. W rzeczywistości nie możemy nic na to poradzić i koordynujemy działania nawet wtedy, gdy nie jest to konieczne, jak na przykład wpadanie w ten sam rytm z osobą idącą obok nas.”
„W przeciwieństwie do tego, jeden z naszych najbliższych żyjących krewnych, szympans, nie wydaje się wykazywać tej samej preferencji dla dość złożonych wspólnych działań. Ale niewiele wiadomo o prostszych formach wspólnego działania, takich jak skłonność do popadania w synchronizację międzyosobniczą. Szympansy są tu szczególnie interesujące, ponieważ stanowią dobry model naszego ostatniego wspólnego przodka z innymi afrykańskimi małpami człekokształtnymi.”
„Zbadaliśmy, czy szympansy spontanicznie koordynują swoje działania w półnaturalnym środowisku, gdy koordynacja nie była ani zaplanowana, ani nie była celem interakcji, czyli gdy szły blisko siebie. W tym celu nagrywaliśmy ich niezakłócone zachowanie podczas chodzenia w różnych warunkach. Stwierdziliśmy, że szympansy wykazują niezamierzoną synchronizację w swoich krokach, gdy idą obok osobników pokrewnych.”
W badaniu uczestniczyły zarówno samce jak i samice szympansów w różnym wieku, niektóre spokrewnione, a niektóre niespokrewnione. Kiedy szympansy szły razem, krok jednego z chodzących podążał za tą samą odpowiednią stopą drugiego chodzącego w 79% przypadków w czasie krótszym niż 0,5 sekundy.
„Badanie to dostarcza dowodów na to, że szympansy czasowo synchronizują ruchy swojego ciała z ruchami swoich konspektów. Ta interpersonalna koordynacja ruchów jest często nazywana entrainment i opiera się na połączeniach percepcja-działanie, które stają się sprzężone. Zrozumienie, które mechanizmy ludzie dzielą z innymi gatunkami, może pomóc nam zrozumieć ewolucyjne pochodzenie bardziej wyrafinowanych form wspólnego działania.”
„To badanie dostarcza dowodów na to, że ta prosta forma koordynacji jest wspólna dla ludzi i ich najbliżej żyjących krewnych. Różnica w bardziej złożonych formach koordynacji między człowiekiem a szympansami wynika więc prawdopodobnie z bardziej wyrafinowanych mechanizmów leżących u podstaw. Przyszłe badania są potrzebne, aby je zidentyfikować.”
Źródło: University of St. Andrews
